Նույնիսկ երբ երեխան ուրախ է, հավասարակշռված, նրա հետ խնդիրներ երբեք չեն առաջանում, նա դեռ պետք է պատրաստ լինի մանկապարտեզ հաճախելու: Պետք չէ ձեր երեխային թողնել պարտեզ այցելելու առաջին օրերին մինչ երեկո: Դա նրա համար մեծ սթրես կլինի:
Երբ երեխան սկսում է այգի գնալ, դա նրա համար կարեւոր ու շատ հուզիչ պահ է, նույնիսկ եթե նա այնտեղ հաճույքով է գնում: Կյանքում սկսվում է նոր փուլ. Այստեղ ամեն ինչ բոլորովին այլ է. Այլ առօրյան, նոր մարդիկ, իրենց սեփական պահանջները, սնունդ, մանկավարժներ, միջավայր և ամենակարևորը ՝ մայրիկ ու հայրիկ չկան, այն մտերիմ մարդիկ, ովքեր միշտ աջակցել պաշտպանեց նրան: Դա հասկանալի է, քանի որ նույնիսկ մենք ՝ մեծահասակները, անհարմար ենք զգում, երբ փոխում ենք աշխատանքը և հայտնվում է նոր թիմ, և երեխայի համար դա առաջինն է:
Որպեսզի նոր միջավայրի հետ ծանոթությունը անցնի հնարավորինս ցավոտ, անհրաժեշտ է զգուշորեն պատրաստվել այս իրադարձությանը: Նախապատրաստումը պետք է տևի ավելի քան մեկ օր, և ամենալավն այն է, որ դա արվի մանկապարտեզ գնալուց մի քանի ամիս առաջ: Նողները պետք է համբերատար լինեն, հատուկ ուշադրություն դարձնեն իրենց փոքրիկին, նույնիսկ փոքր պատրաստությունը կնվազեցնի հոգեբանական անհանգստությունը:
Արժե ուշադրություն դարձնել հոգեբանական, հուզական և ֆիզիկական վիճակին: Որպես կանոն, երեխայի համար պարտեզի առաջին ուղևորությանը պատրաստ լինելու լավագույն տարիքը 3 տարեկան է, սակայն այս պահը կարող է անհատական լինել: Այսպիսով, ի՞նչ ասպեկտներով կարելի է դատել, արդյոք երեխան պատրաստ է մանկապարտեզ:
Առաջին հերթին երեխան պետք է խոսելու կարողություն ունենա, դա նրան թույլ կտա շփվել հասակակիցների հետ, ինչպես նաեւ ասել ծնողներին ու խնամատարին այն, ինչ իրեն անհանգստացնում է: Հաջորդ կարևոր կետը մորից որոշ ժամանակ բաժանվելու պատրաստակամությունն է, որի համար խորհուրդ է տրվում գնալ զարգացման դասերի, որտեղ երեխաները որոշ ժամանակ մնում են առանց ընտանիքի անդամների, և հաճախ հաճախ թողնում են երեխային դայակի, տատի կամ այլ անձանց հետ: հարազատները Բացի այդ, երեխան պետք է ունենա ինքնուրույն իրեն ծառայելու ունակություն ՝ հագնվել և մերկանալ, լվանալ ձեռքերը, ուտել գդալով և պատառաքաղով ՝ առանց մեծահասակների օգնության, ինքնուրույն զուգարան գնալ:
