Եթե ծնողները, երբ հարցնում են երեխայի դաստիարակության մասին, ասում են, որ երբեք մեծ սեր չկա, պետք է զգուշանալ և պարզաբանել, թե ծնողներն ինչ նկատի ունեն «երբեք չի լինում շատ» հասկացությամբ: Գուցե խոսքը գերպաշտպանության՞ մասին է:
Ինչ տեսակի գերպաշտպանություն կարող է լինել:
Գերպաշտպանությունը կարող է ձեւացնել, և ասում է, որ «ամեն ինչ հնարավոր է և նույնիսկ շատ ավելին, քան ամեն ինչ»: Այս տեսակի գերպաշտպանության պայմաններում երեխան համարյա ամբողջ ընտանիքի համընդհանուր արժեքն է, և ընտանիքի բոլոր անդամների բոլոր կարիքները, ի վերջո, մղվում են ոչ թե դեպի երկրորդ, այլ դեպի հինգերորդ հարթություն, և երեխայի կարիքներն ու ցանկությունները տեղափոխվում են առաջին պլան Երեխայի համար պահանջներ չկան, նրա համար արգելքներ կամ դաստիարակություններ չկան:
Բացի այդ, գերպաշտպանությունը կարող է պահանջկոտ լինել, այսինքն ՝ այն ասում է «ոչինչ և ավելին»: Այստեղ մեծ ուշադրություն է դարձվում նաև երեխային, բայց միայն նրանք չեն կռապաշտում նրան, չեն պահում նրան առավելագույն վերահսկողության տակ: Երեխան պարզապես ծանրաբեռնված է տարբեր պարտավորություններով, և ծնողները դիմում են նրան «դու պետք է» բառերով: Հիպերխնամության պահանջով երեխան պետք է զեկուցի իր մայրիկին և հայրիկին իր կատարած յուրաքանչյուր քայլի համար, ինչպես նաև տեղեկացնի նրանց իր ծրագրերի ամենափոքր փոփոխությունների մասին:
Ի՞նչ հետեւանքներ կարող է ունենալ գերպաշտպանվածությունը:
Հիպերտտիվություն ձեւացնելու դեպքում երեխան կարող է մանկապարտեզում կարգաբերման լուրջ խնդիրներ ունենալ: Բանն այն է, որ երկրպագված երեխան, լինելով շատ փչացած, միայն կհանդիպի իր հասակակիցների հակակրանքին և անտեղյակությանը: Շատ վատ է, եթե երեխան 7 տարի այդպիսի փչացած կյանքից հետո չգնա մանկապարտեզ, բայց գնա ուղիղ դպրոց: Բացի այդ, ինչպես ուսուցիչները, այնպես էլ մանկավարժները լավ չեն վարվի երեխայի հետ, որը վստահ է, որ իր համար ամեն ինչ թույլատրելի է, և ինքը երբեք չի պատժվի:
Բացի այդ, եթե երեխայի արհեստականորեն ստեղծված «հանճարն» ու «տաղանդը» պարզապես չհաստատվի դպրոցում, որտեղ կա մրցակցություն, ամեն ինչում, երեխան ոչ միայն կհիասթափվի ինքն իրենից և իր ունակություններից, այլ նաև կստանա լուրջ հարված ինքնագնահատականին և մոր նկատմամբ խիստ ատելություն հայրիկի հետ խաբեության համար:
Երկրորդ դեպքում, երբ վերահսկվում է երեխայի յուրաքանչյուր շնչառությունը, երեխան մեծանում է ՝ չունենալով նախաձեռնողական, անվստահ: Բացի այդ, այդպիսի երեխան երբեք չի ունենա իր կարծիքը, նա ինքն իրեն չի արտահայտի կամ ծրագրեր չի կազմելու: Եվ, իհարկե, նա զուսպ կլինի և 5-ից ավելի ընկերներ չի ունենա:
Երեխան շատ շուտ կսկսի գիտակցել նման դաստիարակության բոլոր սարսափները և կարող է ըմբոստանալ: Որպես թաքնված ձև, ըմբոստությունն արտահայտվում է ստի, հիվանդության ուռճացման և պատասխանատվությունից խուսափելու փորձերի տեսքով: Բաց ձև ՝ ագրեսիա, անհնազանդություն:
Եզրակացություն
Եթե հանկարծ նկարագրություններից մեկում դառնությամբ ճանաչեցիք ինքներդ ձեզ, անմիջապես փոխեք երեխայի դաստիարակության ձեր կանոնները, այլապես ռիսկի եք դիմում դաստիարակել անապահով, զուսպ անձնավորության, որը աշխարհը երբեք չի հասկանա, եթե ինքնակրթությամբ չզբաղվի և հեռանա ձեզանից: հեռու.
